Wanilia/cukier waniliowy

Wanilia to owoc strąkowy orchidei pnącej. Hiszpańscy żeglarze zetknęli się z wanilią w Meksyku, gdzie już podobno Aztekowie używali jej do aromatyzowania napojów. Hiszpanie przyjęli ten zwyczaj i rozpowszechnili w Europie. Kiedy pobyt na wanilię wzrósł, kraje tropikalne zaczęły ją masowo uprawiać. Niestety orchidee nie wydawały owoców, później okazało się że mogły je zapylać tylko specjalne owady żyjące tylko w Meksyku. Jednak w 1836 francuski botanik przeprowadził pomyślnie próbę ręcznego zapylania, którą stosuję się po dziś dzień. Rozpoczęto uprawę w Brazylii, Indiach Zachodnich i na Jawie.

Pnącze wanilii jest wiotkie, o mięsistych, dużych, bladozielonych liściach i bladożółtych kwiatkach, które wydają owoce w postaci około 25- centymetrowych strąków wypełnionych drobnymi nasionami. Sam strąk nie ma żadnej woni ani olejków aromatycznych, niepowtarzalny zapach pochodzi z kryształków wydzielających się na powierzchni strąków podczas fermentacji. Proces fermentacji jest skomplikowany i długi – trwa 6 miesięcy – i polega na przemiennym wywoływaniu „pocenia się ” strąków i ich wysuszaniu.

Wanilia ma zastosowanie przede  wszystkim w deserach, wypiekach i aromatyzowaniu słodkich sosów, w przemyśle cukierniczym przy wyrobie czekolad i cukierków, a także jako komponenta niektórych perfum i tytoniów. W kuchni egipskiej i arabskiej szczególną sławą cieszą się waniliowe sorbety.

Wanilia jest sprzedawana w całych sfermentowanych strąkach powszechnie określanych jako laski waniliowe. Są w szczelnych opakowaniach pozbawionych powietrza i po otwarciu najlepiej je przechowywać „zakopane” w cukrze.

 Cukier waniliowy

Niedługo święta, okres wypieków, polecam przygotowanie domowym sposobem cukru waniliowego.

Laskę wanilii naciąć wzdłuż włożyć do szklanej buteleczki po napoju (ok 250-300ml), zasypać cukrem i szczelnie zamknąć. Odstawić na około 3-4 tygodnie. Po leżakowaniu można używać do wypieków. Jest bardziej aromatyczny niż kupny. Naprawdę polecam.